عن الفاطمة الشهیدة:

هنگامی که در روز قیامت بر انگیخته شوم خطاکاران امت پیامبر را شفاعت میکنم.

احقاق الحق-ج 19-ص 129

رسول الله (ص) فرمود:

"ای مردم ، من به زودی قبض روح می شوم و از این جهان می روم و من سخنی که عذر شما را قطع کند به شما گفتم ؛ بدانید که من در بین شما، کتاب خدا و عترت خود را باقی می گذارم ». سپس فرمود: « این علی(ع) با قرآن و قرآن با علی(ع) است. از یکدیگر جدا نمی شوند تا با یکدیگر کنار حوض ، پیش من آیند» ."

(الصواعق المحرقه /75 فصل دوم، باب نهم)

پروردگارا تو را شکر میگویم که شیعه علی هستم

روایات فراوانى در منابع شیعه و سنى وجود دارد كه ثابت مى‌كند عائشه در هنگام دفن سبط اكبر حضرت امام مجتبى علیه السلام از دفن آن حضرت جلوگیرى كرد و اجازه نداد كه آن حضرت را در كنار جدش رسول خدا صلى الله علیه وآله دفن نمایند.

محمد بن مسلم گوید شنیدم امام باقر علیه السلام مى‏فرمود: هنگامى كه حسن بن على علیه السلام به حالت احتضار درآمد، به برادرش حسین علیه السلام فرمود:

«برادرم! به تو وصیتى مى‌كنم، آن را حفظ كن، زمانى كه من از دنیا رفتم، جنازه‏ام را آماده دفن كن، سپس مرا به سوى رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله ببر تا با او تجدید عهدى كنم، آنگاه مرا به جانب مادرم فاطمه علیها السلام برگردان، سپس مرا ببر و در بقیع دفن كن و بدان كه از طرف حمیرا، (عایشه) كه مردم از زشتكارى و دشمنى او با خدا و پیغمبر و ما خاندان آگاهند، مصیبتى به من مى‌رسد».

وقتى امام حسن علیه السلام وفات كرد و روى تابوتش گذاردند، او را به جائى كه پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله بر جنازه‏ها نماز مى‌خواند بردند، امام حسین بر جنازه نماز گذارد و زمانى كه نمازش تمام شد داخل مسجدش بردند، هنگامى كه بر سر قبر رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله نگهش داشتند، به عایشه خبر بردند و به او گفتند، بنى هاشم جنازه حسن بن على علیهما السلام را آورده‏اند تا در كنار رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله دفن كنند، عایشه بر استرى زین كرده نشست و سریع خود را به آن جا رساند ـ او نخستین زنى بود كه بعد از اسلام بر زین نشست ـ و ایستاد و گفت:

فرزند خود را از خانه من بیرون برید، كه نباید در اینجا چیزى دفن شود و حجاب پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله دریده شود.¹

یعقوبى در تاریخ خود مى‌نویسد:

وقیل أن عائشة ركبت بغلة شهباء وقالت بیتی لا آذن فیه لأحد فأتاها القاسم بن محمد بن أبی بكر فقال لها یا عمة ما غسلنا رؤوسنا من یوم الجمل الأحمر أتریدین أن یقال یوم البغلة الشهباء فرجعت .

عائشه در حالى كه سوار بر قاطر خاكسترى رنگى شده بود، گفت: این خانه من است، به هیچ كس اجازه (دفن) نمى‌دهم. قاسم بن محمد بن أبى بكر جلو آمد و گفت: اى عمه، ما هنوز سرهاى خود را (از ننگ) بعد از روز شتر سرخ نشسته‌ایم، تو مى‌خواهى كه مردم بگویند «روز قاطر خاكستری»؟ پس عائشه بازگشت.²

نتیجه:

طبق مداركى كه گذشت، عائشه از دفن امام مجتبى علیه السلام در خانه پیامبر جلوگیرى كرده است، بنابراین، سؤالات ذیل پیش مى‌آید:

با وجودی که مصیبت امام حسین علیه السلام اعظم مصائب می باشد و هیچ مصیبتی بالا تر از ایشان نیست ولی آقا امام حسن مجتبی علیه السلام یکسری غربتهایی دارند که فقط مختص به ایشان می باشد.
از شهید شدن توسط همسرشان بگذریم.از مرقد ویرانه و سکوت شیعه بر این غربت بگذریم. ازینکه کنار قبر مطهرشان نمیتوانیم حتی اشک بریزیم بگذریم.از زهری که تمام اندرون امام را پاره پاره کرد یعنی این زهر معده ی حضرت را متلاشی کرد و به کبد و جگر رسید و همه را قطعه قطعه نمود و برای اینکه حضرت اوج مصیبت را بفرمایند و به ما نشان بدهند که این مصیبت غلو نیست با چوب جگرهای پاره پاره خود را در داخل طشت حرکت می دادند بازهم بگذریم. از تیرباران شدن جنازه مطهرشان بازهم میگذریم  با چشم اشک بار و با خون جگر.....
اما دوستان آیا قبول دارید این غریب مدینه در میان ماشیعیان هم غریب است؟ خدا وکیلی چندبار پیامک ولادت یا شهادت این امام بزرگوار برای شما رسیده؟ چند نفر تاریخ ولادت یاشهادت ایشان را میدانند؟از زندگی ایشان چه میدانیم؟

اینو میدونم که ما خیلی برای امام حسن کم گذاشتیم خیلی!کریم اهل بیت روزگار سختی را پشت سر گذاشت. روزگاری که امام حسن هفت سال ( کمی کمتر و یا بیشتر) بیشتر نداشت که پیامبر بزرگوار اسلام مسلمانان را تنها گذاشت. هفت سال بیشتر نداشت که کوچه های خاکی مدینه و دست های بسته پدر را دید... هفت سال بیشتر نداشت که چادر خاکی مادر و ..... را دیدهمه میخواستن صورت نیلی زهرا رو ببینن اما امام حسن هیچوقت نگفت مادر میخوام صورتتو ببینم چون حسن صدای سیلی رو تو کوچه پیش مادر شنید.امام حسن همیشه میگفت اونی که من دیدم نه حسین دیده نه زینب دیده نه بابام دیده

یک تنه یک کربلا غم دیده ام / چادری خاکی قدی خم دیده ام

شیعیان حیدر کرار ! بیایید برای شناخت  مولایمان حسن المجتبی بیشتر تلاش کنیم.دوستان عزیز وبلاگ نویس !شما هم به موج وبلاگی کریم آل طاها بپیوندید و پست ثابت خود را بیاد غریب مادرحسن علیه السلام قرار دهید تا حداقل ذره ای از دین خود را به این امام غریب ادا نماییم.

ما که افتخار شیعه بودنش را یدک می کشیم، تلاش کنیم هر روز گامی به آن حضرت و آنچه ایشان از ما انتظار دارند، نزدیکتر شویم. انشاء الله.

با تسلیت ایام حزن اهل البیت به شما دوستان گرامی

جهت استفاده از کدهای نوحه به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

ابن عباس روایت می کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: «آن گاه که فرزندم حسن مجتبی را با زهر شهید کنند تمام ساکنان آسمان وزمین بر او سوگوار می شوند. بدانید سوگواری و گریه بر مصیبت های فرزندم حسن بسیار فضیلت دارد. هرکس در مصیبت او گریه کند چشمان او در روزی که همه دیده ها نابینا خواهند بود روشن و بینا خواهد شد و دل او در روزی که تمام دل ها اندوهناک خواهند بود از غبار اندوه پاک خواهد شد و هرکس که مرقد او را در بقیع زیارت کند، قدم های او در پل صراط، در روزی که قدم ها بر آن لرزان شوند، از لغزش در امان خواهد ماند».

ادامه مطلب را ببینید...

عبادت امام رضا علیه السلام

امام رضا علیه السلام هم چون اجداد پاکش، قبل از هر چیز، بنده خالص خدا بود و همه چیز را در خط بندگی خدا دنبال می کرد. زهد و عبادت و راز نیاز و مناجات و سجده های طولانی او، نشان می داد که دلداده خداست. رجاء بن ضحاک سرپرست مأموران مأمون که مسئولیت آوردن امام را از مدینه به خراسان برعهده داشت، در این باره می گوید: «سوگند به خدا، مردی را ندیدم که با تقواتر از امام رضا علیه السلام باشد و در همه ساعات زندگی یاد خدا کند و به اندازه او خوف از عقاب خدا را در دل داشته باشد».

تلاوت قرآن

رجاء بن ضحاک سرپرست مأموران مأمون که مسئولیت آوردن امام رضا علیه السلام را از مدینه به خراسان برعهده داشت می گوید «امام رضا علیه السلام شب ها بسیار قرآن تلاوت می کرد. هنگامی که به آیه ای می رسید که در آن سخن از بهشت و دوزخ به میان آمده بود، گریه می کرد و از درگاه خدا تقاضای بهشت می فرمود و می گفت: «پناه می برم به خدا از آتش دوزخ».

انتظار امام از شیعیان

محدث قمی رحمه الله از حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام روایت می کند که، امام هشتم علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمود: «ای عبدالعظیم، سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو وسوسه های شیطانی را به خود راه ندهند و در زندگی راستگو و امانت دار باشند. راجع به چیزهایی که برایشان فایده ای ندارد سکوت کنند و جدال نکنند. با یکدیگر رفت و آمد نمایند؛ زیرا این عمل موجب تقرب به من می شود. حیثیت و آبروی خود را از بین نبرند که هرکس آبروی کسی را بریزد و از این راه یکی از دوستان مرا به غضب آورد، دعا می کنم که خدا او را در دنیا و آخرت به عذاب دچار سازد و در آخرت از زیان کاران به شمار آید».

[http://www.aparat.com/v/fabf3642742e1a9b8ac4c6fa3271316b79416]

در عصر حاضر عامه مردم معتقدند پیامبر به مرگ طبیعی از دنیا رفته اند ولی اگر در روایات و اتفاقات گذشته عمیق شویم متوجه میشویم که پیامبر و علی بن ابی طالب و فرزندان او تا امام حسن عسکری علیه السلام همگی شهید شده اند. حال معلوم نیست چرا در حال حاضر چرا خیلی مصر هستند که اینطور وانمود کنند که پیامبر اکرم به مرگ طبیعی از دنیا رفته اند. در این مطلب به روایات و اسنادی که نشان میدهد آن دو ملعونه باعث شهادت رسول الله بوده اند می پردازیم. هر چند در این دو مصیبت بزرگ عایشه نقش داشته است ولی به جهاتی فقط به جریان شهادت رسول الله صلی الله علیه و آله می پردازیم.

ادامه مطلب را ببینید...